Сірын на досьвітку ў лесе сьпявае,
Дрэвы ў празрыстым вэлюме зялёным,
Сінія хмаркі, як дым, праплываюць
На візантыйскім небе чырвоным.
Ў лесе азёры вясеньнія, сінія,
Дзеткі-бярозкі выйшлі на бераг...
Крылы жар-птушкі, воблік дзяўчыны,
Вочы сьмяюцца, вялікія, шэрыя.
Радасьць вясеньняя, дальняя песьня,
Ціха фіялка зь зямлі выглядае:
Ў мокрых лясах, на блакітным прадвесьні
Сірын, закрыўшы вочы, сьпявае.
Песьня ўзьлятае ў імклівым палёце,
Песьня лікуе майскім сьвітаньнем
Ў гэтай пранізьліва-страшнай пяшчоце,
Ў гэтай любові, ў першым каханьні.
9.IV.1957.
|
|
